Najlepsi inwestorzy świata - zobacz ile zarabiają na inwestowaniu topowi profesjonaliści
120% średnio rocznie przez 19 lat – to najlepszy znany (ujawniony) wynik profesjonalnego inwestora indywidualnego. 23% Warrena Buffetta na przestrzeni 54 lat na pierwszy rzut oka wypada przy tym blado, ale im dłużej pozostaje się na rynku, tym bardziej wypłaszczają się stopy zwrotu.
Jednym z kluczowych pytań, które zadają nie tylko początkujący inwestorzy, jest: ile tak naprawdę można zarobić na giełdzie? Mamieni jesteśmy przez domorosłych guru, którzy obiecują dwu-trzycyfrowe stopy zwrotu, ale czy faktycznie inwestor – nawet taki zaawansowany i ciężko pracujący - jest w stanie rok w rok osiągać takie wyniki?
Poszukajmy odpowiedzi patrząc się na specjalistów od inwestowania. Chodzi o osobistości, które doskonale sobie radzą na rynku kapitałowym i wypracowują zyski powyżej przeciętnej. Dopiero spojrzenie na ich wyniki pozwala urealnić własne oczekiwania. Co więcej, obserwując jak radzą sobie najlepsi, możemy zauważyć pewną prawidłowość. Im dłużej będziemy zajmować się inwestowaniem, tym – z wielkim prawdopodobieństwem - nasza średnia roczna stopa zwrotu będzie niższa.
Stopy zwrotu znanych inwestorów
Bardzo ciekawe zestawienie średnich rocznych stóp zwrotu możemy znaleźć w książce "Excess Returns, A comparative study of the world's greatest investors" z 2014 r. Autorzy zebrali informacje o 69 inwestorach i traderach, którzy mogą pochwalić się co najmniej 10-letnim, udokumentowanym stażem inwestycyjnym.
Lista 69 profesjonalnych inwestorów i traderów wraz ze średnią roczną stopą zwrotu ich portfeli
Inwestor | Średnia roczna stopa zwrotu | Zbadany okres inwestycji w latach |
---|---|---|
Richard Dennis | 120% | 19 |
Michael Marcus | 120% | 10 |
Jaffray Woodrjff | 118% | 10 |
Bruce Kovner | 87% | 10 |
Randy McKay | 80% | 20 |
V. Sperandeo | 72% | 19 |
Ed Seykota | 60% | 30 |
W. Eckhardt | 60% | 13 |
J. Greenblatt | 45% | 19 |
Gil Blake | 45% | 12 |
William O'Neil | 40% | 25 |
Jim Ruben | 40% | 10 |
Jim Rogers | 38% | 11 |
S. Druckenmiller | 37% | 12 |
James Simons | 34% | 24 |
Robert Wilson | 34% | 20 |
Rick Guerin | 33% | 19 |
Jeff Vinik | 32% | 12 |
Louis Bacon | 31% | 15 |
David Bonderman | 30% | 20 |
R. Driehaus | 30% | 12 |
Tom Shanks | 29,7% | 22 |
Peter Lynch | 29,2% | 13 |
George Soros | 29% | 34 |
Eddie Lampert | 29% | 16 |
P. Tudor Jones | 26% | 19 |
Scott Ramsey | 25,7% | 11 |
Paul Rabar | 25,5% | 23 |
J. Robertson | 25% | 20 |
Martin Zweig | 25% | 19 |
M. Steinhardt | 24,7% | 28 |
C. Munqer | 24% | 12 |
Joe Vidich | 24% | 10 |
Liz Cheval | 23,1% | 23 |
Warren Buffett | 23% | 54 |
Bruce Karsh | 23% | 25 |
S. Perlmeter | 23% | 18 |
H. seidler | 22,8% | 23 |
F. G. Paramés | 22,5% | 14 |
Jerry Parker | 22,2% | 23 |
Shelby Davis | 22% | 45 |
Martin Taylor | 22% | 11 |
S. Abraham | 21,7% | 19 |
Tom Claugus | 21% | 26 |
B. Graham | 21% | 20 |
R. C. Perry | 20,8% | 20 |
A. Bolton | 20,3% | 27 |
Lou Simpson | 20,3% | 24 |
W Schloss | 20% | 49 |
Tom Knapp | 20% | 16 |
P. Watsa | 20% | 15 |
Edward Thorp | 19,8% | 29 |
B. S. Sherman | 19,6% | 20 |
D. Einhorn | 19,4% | 17 |
Steve Clark | 19,4% | 11 |
G. Michaelis | 18,4% | 15 |
G. Greenberg | 18% | 25 |
Bill Ruane | 18% | 14 |
Jack Dreyfus | 17,7% | 12 |
Daniel Loeb | 17,6% | 15 |
M. J. Whitman | 17,2% | 21 |
A. Vandenberg | 16,6% | 33 |
S. Klarman | 16,5% | 25 |
T. Rowe Price | 16% | 38 |
Tom Russo | 15,8% | 24 |
Peter Cundill | 15,2% | 33 |
J. Templeton | 15% | 38 |
John Neff | 14,8% | 31 |
Philip Carret | 13% | 55 |
Źródło: Opracowanie na podstawie książki "Excess Returns, A comparative study of the world's greatest investors"
Wyjątkowo dobrym wynikiem może pochwalić się Richard Dennis znany ze strategii podążania za trendem. Dennis wymyślił również „turtle experiment" - zamierzał udowodnić, że każdy może nauczyć się inwestowania, a w tym celu zebrał grupę 23 przypadkowych ludzi (odpowiedzieli na jego ogłoszenie w gazetach finansowych), których nauczył inwestowania z trendem. Przez 19 lat Dennis wypracowywał średnią roczną stopę zwrotu rzędu 120%.
Wrażenie robią również osiągnięcia Eda Seykoty, który w ciągu 30 lat na rynku średniorocznie zarobił 60%, oraz George’a Soros’a (34 lata na rynku i średnia roczna stopa zwrotu sięgająca 29%). Trzeba jednak podkreślić, że to są raczej spekulanci, a nie inwestorzy.
Tymczasem mediana stóp zwrotu znanych inwestorów w wartość daleko odbiega od trzycyfrowych liczb. Przykładowo, Warren Buffett i Charlie Munger wykręcili na przestrzeni kiklu dekad średnią roczną stopę zwrotu w okolicach 24%. Jednak wciąż są to wartości bardzo wysokie i pokazujące, że poświęcenie swojego czasu na analizę fundamentalną popłaca.
Zobacz także: Bill Ackman zainwestował blisko 800 mln USD w akcje spółki Warrena Buffetta. Analitycy Morningstar rekomendują „kupuj” Berkshire Hathaway
Im dłuższa historia inwestycji, tym niższa stopa zwrotu
Co ciekawe, mediany stóp zwrotu znanych inwestorów znacząco różnią się od siebie w zależności od długości trwania ich kariery inwestycyjnej. Zbadani zawodowi inwestorzy ze stażem pracy od 10 do 15 lat na rynku wypracowywali średnio (mediana) roczną stopę zwrotu w wysokości 29,2%. Zaś inwestorzy ze stażem pomiędzy 16 a 25 lat już „tylko” 23,1%. Pojawia się więc zależność: im dłuższa kariera, tym niższa stopa zwrotu. Zawodowcy będący na rynku między 26 a 35 lat osiągali średnio 20,3% rocznie, zaś ci z naprawdę długim okresem pracy - od 35 lat do nawet 55 lat (Carret, Buffett, Schloss) - osiągali średnio 13% - 23% rocznie.
Średnia roczna stopa zwrotu znanych zawodowych inwestorów w zależności od ich stażu na rynku
Źródło: Opracowanie własne na podstawie książki "Excess Returns, A comparative study of the world's greatest investors"
Im dłużej jesteśmy na rynku, tym większa szansa na trafienie na okres słabej koniunktury. Jak widać na powyższym wykresie, nawet najlepsi inwestorzy nie są w stanie sprzeciwić się cyklom koniunkturalnym, które wypłaszczają ich stopę zwrotu.
Oczywiście, przedstawione wyżej dane tyczą się inwestorów, którzy prowadzili często duże fundusze inwestycyjne i stali się znani właśnie ze względu na odniesiony sukces. Jednak myli się ten, który uważa, że takie stopy zwrotu nie są osiągalne dla przeciętnego (ale zaangażowanego) inwestora. Pamiętajmy, że inwestorom indywidualnym sprzyja właśnie to, że nie muszą zarządzać znacznym majątkiem, nie muszą więc dywersyfikować portfela i znać bieżącej sytuacji tysiąca spółek. Ponadto, odpowiadają przed samym sobą, więc nie muszą wyprzedawać akcji gdy spanikowani klienci zaczynają wycofywać kapitał z funduszy.
Podsumowanie jest optymistyczne: obstawiamy, że na każdej giełdzie jest znacznie więcej inwestorów z lepszymi średnimi stopami zwrotu od zawodowców, o których nigdy się nie dowiemy. Warto poświęcić czas i wysiłek, by znaleźć się w ich gronie.